PajeczarkaSpidery

3. Memories From Twenty Years Ago One hour earlier: The inside of the Crystal Palace was simple, mostly gray and brown with wooden penthouses. The great palace hall, the rooms close to it and the corridors connecting it looked completely different. The walls there were hard, marble, decorated with crystals and blue stones. The floors and ceilings were dark, and everything was dimly lit. Brainy personally loved the slightly dark atmosphere of this place, primarily because of the silence that reigned here most of the time. Within the palace, he could always find a quiet and peaceful place where he could study and do his homework. Thanks to the thick walls, he didn't have to listen to the shouts of those wacko warriors who the Grand Master adored so much for some reason. The Ten weren't as good as Brainy when it came to knowledge. The bespectacled Smurf was proud of his Destiny. In the future, he was to become a great strategist and advisor, and the brunet always set the

3. Wspomnienia Sprzed Dwudziestu Lat Godzinę wcześniej: Wnętrze Kryształowego Pałacu było proste, w większości szaro-brązowe i drewniane w przybudówkach. Zupełnie inaczej wyglądała wielka sala pałacowa oraz bliskie jej pomieszczenia i odchodzące od niej korytarze. Ściany tam były twarde, marmurowe, zdobione kryształem i niebieskimi kamieniami. Podłogi i sufity były ciemne, a całość słabo oświetlona. Ważniak osobiście uwielbiał nieco mroczny klimat tego miejsca, przede wszystkim ze względu na ciszę, jaka tutaj panowała przez zdecydowaną większość czasu. Na terenie pałacu zawsze mógł znaleźć ciche i spokojne miejsce, w którym mógł się uczyć i odrabiać zadania. Dzięki grubym ścianom nie musiał wysłuchiwać wrzasków tych narwanych wojowników, których z jakiegoś powodu Wielki Mistrz tak bardzo uwielbiał. Cała Dziesiątka do pięt nie dorastała Ważniakowi, jeżeli chodziło o wiedzę. Okularnik był dumny ze swojego Przeznaczenia. W przyszłości miał zostać wielkim strategiem i

2. Ten Azure Warriors Hefty cleared his throat quietly and unfolded his arms, taking a bold and heavy step toward the Free Smurfs. However, he wasn't the first to comment on the actions of the inexperienced villagers. "Look what we have here. Jokey's style has some serious competitors!" Tuffy snorted with laughter. "Only instead of jumping, these monkeys trip over their own feet! Hahahah!" Jokey and Chef giggled along with him. The other seven, however, weren't amused by the situation. Vanity felt more and more embarrassed because of Smurfette, and Farmer directed his intense from Sassette to Nat. He was deeply disappointed by the behavior of his younger sister and cousin. Miner didn't look too thrilled to see his younger cousins in the square either. "Yes. Thank you, Tuffy, for this very important remark," Hefty muttered through gritted teeth, turning his head toward his laughing brother. "You!" He looked back at Smurfette and her companions. "What in the

2. Dziesięciu Błękitnych Wojowników Osiłek odchrząknął cicho i rozłożył ręce, robiąc śmiały i twardy krok w stronę Wyzwoleńców. Jednak to nie on pierwszy skomentował poczynania niedoświadczonych wieśniaków. – Spójrzcie tylko. Styl Zgrywusa ma poważną konkurencję! – parsknął śmiechem Chojrak. – Tylko zamiast skakać, te małpy potykają się o własne nogi! Hahaha! Zgrywus i Kucharz zachichotali razem z nim. Pozostała siódemka jednak nie była rozbawiona sytuacją. Laluś czuł coraz większy wstyd z powodu Smerfetki, a Farmer kierował swoje intensywne spojrzenie to na Sasetkę, to na Nata, w głębi zawiedziony zachowaniem młodszej siostry i kuzyna. Górnik również nie wyglądał na zachwyconego obecnością swoich młodszych kuzynów na dziedzińcu. – Tak. Dziękuję, Chojraku, za tę jakże ważną uwagę – mruknął przez zaciśnięte zęby Osiłek, odwracając głowę w stronę swojego śmiejącego się brata. – Wy! – Wrócił wzrokiem na Smerfetkę i jej towarzyszy. – Co wy wyprawiacie?

Longtime Tradition 100 years ago: "I'll beat you with my rabbit kick!" "I'll deflect your miserable attack with my beetle block!" The emerald square beneath the Crystal Palace was abound with new students, boys from the Azure Craft Village who were at least twenty years old. This meant that, according to tradition, as eight-year-old Smurfs (according to the Smurfs years), they could start learning martial arts under the guidance of the Masters of the Crystal Palace. During these times, the palace had only two Masters: the Grand Master – Grandpa Smurf who, due to his title, didn't teach the boys. Because of this, the responsibility for over ninety little Smurflings fell to the second of the Masters – Master Papa Smurf. He was an understanding and gentle Master, but also full of justice toward the boys. His brown beard wasn't as respectable as Grand Master Grandpa's long gray beard, but the village children admired him no less than the other famous Masters.

Odwieczna Tradycja 100 lat wcześniej: – Pokonam cię kopnięciem króliczka! – Odepchnę twój nędzny atak blokiem żuka! Szmaragdowy placyk pod Kryształowym Pałacem roił się od nowych uczniów, chłopców ze Wsi Błękitnego Kunsztu, którzy ukończyli już dwadzieścia lat. To oznaczało, że jako smerfowi ośmiolatkowie, zgodnie z tradycją, mogli rozpocząć naukę sztuk walki pod okiem Mistrzów Kryształowego Pałacu. W tym okresie pałac posiadał jedynie dwóch Mistrzów: Wielkiego Mistrza – Dziadka Smerfa, który z racji tytułu nie prowadził zajęć dla chłopców. Z tego powodu odpowiedzialność za ponad dziewięćdziesięciu małych Smerfików spadła na drugiego z Mistrzów – Mistrza Papę Smerfa. Był to wyrozumiały i łagodny Mistrz, ale także pełen sprawiedliwości wobec chłopców. Jego bujna brązowa broda nie budziła jeszcze takiego respektu, co długa siwa broda Wielkiego Mistrza Dziadka, ale dzieci ze wsi zachwycały się nim niemniej niż innymi słynnymi Mistrzami. – No dobrze, moje małe

1. Return Home "And then the second Smurf said: 'Oh yeah? You haven't seen my snail then!'" Clumsy chuckled, and Smurfette's soft giggle echoed it. Brainy smiled and rolled his eyes. Grandpa's jokes were always the best, no Smurf had any doubts about that. Seven months before, none of the Smurfs walking along the path, maybe except for Grandpa, would have expected to be chosen by Papa Smurf himself to embark on a very important mission. Smurfette, Clumsy and Brainy had bravely accompanied Grandpa on a journey to a certain magical community called Overwater Farias. The journey had been long, but there had been few dangers on the way, only the Field of Living Thorns and the Waterfall of Oblivion, which the team had dealt with as if they had been doing it every day. They had arrived at the Field of Living Thorns before the melting season, so the plants had been unable to harm them, while the Waterfall of Oblivion had easily been deceived by clever Grandpa. The

1. Powrót Do Domu – A wtedy drugi Smerf na to: "Ach tak? Chyba nie widziałeś mojego ślimaka!". Ciamajda parsknął śmiechem, a cichy chichot Smerfetki dzielnie mu wtórował. Ważniak uśmiechnął się jedynie i przewrócił oczami. Dowcipy Dziadka zawsze były najlepsze, co do tego nikt nie miał wątpliwości. Jeszcze siedem miesięcy temu żadne z obecnych na ścieżce Smerfów, może z wyjątkiem Dziadka, nie spodziewałoby się zostać wybranym przez samego Papę Smerfa do wyruszenia na bardzo ważną misję. Smerfetka, Ciamajda i Ważniak dzielnie towarzyszyli Dziadkowi w podróży do pewnej magicznej społeczności, zwanej Fariami Zawodnymi. Podróż była długa, ale na drodze nie czyhało wiele niebezpieczeństw, jedynie Pole Żywych Cierni i Wodospad Zapomnienia, z którymi drużyna poradziła sobie, jakby robili to codziennie. Na Pole Żywych Cierni dotarli przed sezonem odkucia, a więc rośliny nie był w stanie zrobić im krzywdy, natomiast Wodospad Zapomnienia dał się łatwo zwieść sprytnemu

4. Hideouts "Are you sure these are all the things you want to take?" Farmer nodded at the bag made of a blanket Sassette had brought with her from the Smurflings' house. "These are all my winter clothes and Lou," the redhead said quietly, then kicked the bag casually. The brown-haired snorted with a small laugh, glad that at least now Sassette didn't seem so depressed about the death of her family. The girl focused on the shallower feelings of here and now, which made it easy for the brothers, because they could focus on the task and not on comforting their sister. "And what's in your bag, Farmer?" Sassette asked. "Winter clothes," he replied shortly. "There's no point in taking garden tools if there are no conditions to grow anything. I only took my lucky sickle, maybe it'll come in handy for cutting something." The red-haired slowly nodded. Farmer frowned thoughtfully. He was still planning their next move. After they collected suitable clothes

4. Kryjówki – Czy to są na pewno wszystkie rzeczy, które chcesz zabrać? – Farmer wskazał głową na worek utworzony z koca, który Sasetka przytargała ze sobą z domu Smerfików. – Są tu wszystkie moje zimowe ubrania i Lou – powiedziała cicho ruda, po czym kopnęła worek od niechęci. Szatyn parsknął lekko śmiechem, zadowolony, że przynajmniej teraz Sasetka nie wydawała się tak bardzo przygnębiona śmiercią rodziny. Dziewczyna skupiała się na płytszych uczuciach tu i teraz, co było braciom bardzo na rękę, ponieważ mogli skupić się na zadaniu, a nie na pocieszaniu siostry. – A co jest w twoim worku, Farmerze? – spytała Sasetka. – Zimowe rzeczy – odparł krótko. – Nie ma po co brać narzędzi ogrodowych, skoro nie ma warunków na uprawę czegokolwiek. Wziąłem tylko mój szczęśliwy sierp, może przyda się do obcinania czegoś. Rudowłosa powoli pokiwała głową. Farmer zmarszczył brwi, zamyślony. Wciąż planował ich następny ruch. Po zebraniu odpowiednich ubrań i